Tadeusz Sznerch

 

W i e r s z e

 

 

W klatce

 

Stąd - dotąd,

oto moja przestrzeń wolności.

Tyle mi jej dano

w majestacie wyższych racji.

 

Buduję swój azyl

w sobie.

To mój Eden

i więzienie zarazem.

 

W klatce własnych myśli

szukam racji,

aby otworzyć się ku światłu.

 

1982 r.

 

                                                   

Rozterka

 

Jak wyłuskać

z plewy dnia jądro

wartości,

dostrzec w drobinie

przejaw kosmosu,

usłyszeć

dalekie echa

transcendencji.

 

Szczęśliwi,

którzy znaleźli Drogę

i jakże bezradny

ten,

którego stróżem

Anioł Wątpliwości.

 

                                                                      

Z cyklu: ,,Medytacje"

 

           

           *

       *      *

 

Wiatr -

jak pędzel rozprowadza chmury.

Monochromatyczny zestaw bieli

porządkuje przestrzeń.

 

W zachwyceniu

oglądam nieustannie trwający

spektakl natury.

 

Artysta niebios improwizuje,

stosuje wymyślne techniki,

próbuje pogodzić ład

z niespodzianką poszukiwań.

 

 

 

Wprzęgnięci

 

Zabiegani,

wprzęgnięci w kierat codzienności,

nie dajemy sobie prawa,

aby zapytać, po co

to wszystko.

 

Aby uchwycić esencję bytu,

znaleźć w nim swój ton,

unikalne miejsce we wszechświecie

i zachwycić się nim.

 

 

Z cyklu: ,,Medytacje"

 

 

           *

       *      *

 

Południowe słońce

rozświetliło pokój.

 

Trwa rytuał kawowy.

 

Za oknem ogród

i odległe drzewa

z resztkami wypłowiałych,

jesiennych liści.

 

Cisza.

 

Na niebie wiatr

przesuwa scenografię z chmur.

Proste białe linie

umykającego samolotu,

znaczą drogę

w nieskończoność.

 

 

 

Eros i Thanatos

 

Uczucie zespolenia się, rozpłynięcia, wtopienia w

przeżyciu miłosnym. Rezygnacja z ego. Niby traci

się siebie, ale zyskuje poczucie osadzenia w

naturze, kosmosie. Dlaczego jednak eros u ludzi

zaprawiony jest niepokojem, bólem, tragizmem

istnienia?

Eros i Thanatos - jeszcze jedna para przeciw-

 Stawnych pojęć dopełniających się.

                                                    

 

Odwaga

 

Odważyć się iść z nadzieją w przyszłość! Zaufać,

zaryzykować, jeszcze raz .

Nakierować siebie ku… A niby dlaczego? Co to

za Moc poza nami do tego nas skłania?

 

1992 r.

                                                                                                      

 

 ,,Ars Amandi" a etyka

 

Podział na grzeszne ciało i sferę ducha - ten

nieszczęsny dualizm chrześcijaństwa. Jeśli istnieje

święta dusza, to ciało też jest święte. Grecy i

Rzymianie mieli sporo racji traktując pierwszych

chrześcijan jako tych, którzy naruszają ich sferę

sacrum. Dla nich wszystko było święte, boskie:

drzewo, kamień, wiatr, deszcz, praca. Nawet

kradzież miała swego boskiego patrona.

                                                        

 

Poddawać się, płynąć

 

Próbuję odnaleźć w codzienności naturalny rytm

życia. Nie chcieć, nie musieć, a jedynie pod-

dawać się, płynąć.

Rozum buntuje się. Chciałby organizować,

ustalać, walczyć, zmierzać ku…

Te dwa żywioły wzajemnie się neutralizują.

Pozostają w punkcie 0 , w stanie nieruchomości.

Trwam.                                                 

 

Przyjąć dezaprobatę

 

Trudno rozliczyć się z sobą za chwilę gniewu,

niecierpliwości, pychę i egoizm. A może jedynie

za danie sobie prawa do niezależności?

 Może trzeba nauczyć się żyć ze świadomością,

że nie unikniemy pewnego procentu dezaprobaty

- zawiści, złośliwości, lekceważenia itp. - ze strony

naszych ukochanych bliźnich?